onlar hırka değil pil

çok güzel bir alper gencer şiiri. arkada kavaklar caliyor, cunku diyor ki sair metin, ''beni hoyrat bir makasla ah eski bir fotograftan oydular. '' onu yakistirdim gencer'e. ''bu şiiri yazmak için söküp attım pansumanı yaramdan tam olarak bıçağa kaptırdığım tarafımla sancıyorum al al bu hayat kiminse billahi ben yaşamıyorum al bu hayat kiminse billahi ben sarılan bir yarayı fışkıran bir damardan daha çok sevmiyorum saat kim bilir kaç olacak yine, kaç! bugün bitip dün olacak gece yine gün olacak tam ağzını bozduğun tebessümlü bir sıra parantezler basacak cümlelerimi peşimizde bağlamdan kopmuş bir güruh eğer hakkım olsaydı yağmuru yağdırmaya bana tufan derlerdi sana ise nuh! kaçıp kaçıp sana geliyorum, ne diye? gidecek bir yerim olmadığından değil bir yerlere senden gidiyor olmamdan belki de borç olsak geçirmişiz tarihimizi çoktan kalkmış bir treni bekliyoruz biletsiz yabana atılacak şeyler var bavulumuzda şu havuza çakılırım şu ummana nefessiz şu kazanda yakılırım şu nazarda hevessiz gitmiyorum diyorsam ve ne kadar gidiyorsam yüzme bilmiyorsam ve ne kadar yüzüyorsam şu yüzmediğim suların da cümlesinin dibisin çok sarhoş olsam dediğim her dakika şaraba testisiz yakalanmak gibisin sonra bir süre her yanıma dökülüyorsun -dökül!- ne önemi var geçmeyen bir izin unutkanlığımız karşısında zaten kırık bir gökyüzüdür artık mutlu olmanın damı hayat böyle dımdızlak ortada bırakır işte adamı ben bir kere görmüştüm çokça cenazelerde topraktan gayrısı tortop edip saklamıyor insanı gözlerin yeter ki sözlerime ilişkin olsun istersen gövdeme ihanetler sırt sırta yuva yapmıştır boş bulduğun yere saplan senin de canın sağ olsun ellerimi ceplerimde kaybedip unutmuşum ben senin bildiğin dervişlerden değilim ceplerim ellerimden misli ile büyüktür ellerimi bir yerde ceplerimle yutmuşum o kadar yorgunum ki o kadar ki yorgunum uykumdan çalıyorum uyumak için ben ölümden gayrı yazmayı bilmiyorum sen hırkalara bakıyorsun şallara niçin? havalar ısınıyor yar bahar diye ölümlü şeylerle avunmamak vaktidir gözlerin çocukluğumun bozulmamış aktidir ve üzerime dökülmenin üç kurşunu vardır mavzerimde: 1- dökene kurban olayım. 2- dökülen dökendendir. 3- hiç çıkmasın izin benden. tam da bu yüzden dol ya da dökül şaraba meyyal bir üzüm gibi serpil hiç çıkarmasan da üzerinden yine de bil yine de bil yine de bil yine de bil onlar hırka değil, pil!

yazılmış şiirlerin en güzeli. "tam olarak bıçağa kaptırdığım tarafımla sancıyorum al al bu hayat kiminse billahi ben yaşamıyorum al bu hayat kiminse billahi ben sarılan bir yarayı fışkıran bir damardan daha çok sevmiyorum"

al bu hayat kiminse billahi ben yaşamıyorum al bu hayat kiminse billahi ben sarılmış bir yarayı fışkıran bir damardan daha çok sevmiyorum.

inanılmaz güzel bir şiir. her cümlesi için kalbimin derinliklerinden gelen bir ''ah ulan be'' var. alper gencer buyurmuş yazmış bence siz de lütfen okuyun. ''bu şiiri yazmak için söküp attım pansumanı yaramdan tam olarak bıçağa kaptırdığım tarafımla sancıyorum al al bu hayat kiminse billahi ben yaşamıyorum al bu hayat kiminse billahi ben sarılan bir yarayı fışkıran bir damardan daha çok sevmiyorum saat kim bilir kaç olacak yine, kaç! bugün bitip dün olacak gece yine gün olacak tam ağzını bozduğun tebessümlü bir sıra parantezler basacak cümlelerimi peşimizde bağlamdan kopmuş bir güruh eğer hakkım olsaydı yağmuru yağdırmaya bana tufan derlerdi sana ise nuh! kaçıp kaçıp sana geliyorum, ne diye? gidecek bir yerim olmadığından değil bir yerlere senden gidiyor olmamdan belki de borç olsak geçirmişiz tarihimizi çoktan kalkmış bir treni bekliyoruz biletsiz yabana atılacak şeyler var bavulumuzda şu havuza çakılırım şu ummana nefessiz şu kazanda yakılırım şu nazarda hevessiz gitmiyorum diyorsam ve ne kadar gidiyorsam yüzme bilmiyorsam ve ne kadar yüzüyorsam şu yüzmediğim suların da cümlesinin dibisin çok sarhoş olsam dediğim her dakika şaraba testisiz yakalanmak gibisin sonra bir süre her yanıma dökülüyorsun -dökül!- ne önemi var geçmeyen bir izin unutkanlığımız karşısında zaten kırık bir gökyüzüdür artık mutlu olmanın damı hayat böyle dımdızlak ortada bırakır işte adamı ben bir kere görmüştüm çokça cenazelerde topraktan gayrısı tortop edip saklamıyor insanı gözlerin yeter ki sözlerime ilişkin olsun istersen gövdeme ihanetler sırt sırta yuva yapmıştır boş bulduğun yere saplan senin de canın sağ olsun ellerimi ceplerimde kaybedip unutmuşum ben senin bildiğin dervişlerden değilim ceplerim ellerimden misli ile büyüktür ellerimi bir yerde ceplerimle yutmuşum o kadar yorgunum ki o kadar ki yorgunum uykumdan çalıyorum uyumak için ben ölümden gayrı yazmayı bilmiyorum sen hırkalara bakıyorsun şallara niçin? havalar ısınıyor yar bahar diye ölümlü şeylerle avunmamak vaktidir gözlerin çocukluğumun bozulmamış aktidir ve üzerime dökülmenin üç kurşunu vardır mavzerimde: 1- dökene kurban olayım. 2- dökülen dökendendir. 3- hiç çıkmasın izin benden. tam da bu yüzden dol ya da dökül şaraba meyyal bir üzüm gibi serpil hiç çıkarmasan da üzerinden yine de bil yine de bil yine de bil yine de bil onlar hırka değil, pil!''

o kadar alper gencer okumuş adamım şu şiirle karşılaşmamıştım. muazzam yahu.

"...zaten kırık bir gökyüzüdür artık mutlu olmanın damı hayat böyle dımdızlak ortada bırakır işte adamı" yine aynı yerde aynı satırları aynı hislerle okumak oldukça üzücü.

saatlerdir takıldım kaldım şiire, dönüp duruyor dilimde. acılarımın sırt sırta verip yuva yaptığı kalbime yerleşti ve tekrar edip duruyor; "kaçıp kaçıp sana geliyorum, ne diye? gidecek bir yerim olmadığından değil, bir yerlere senden gidiyor olmamdan belki de." biçare kaldım, şiiri okurken. çok, çok yürekten yazılmış...

... al bu hayat kiminse billahi ben yaşamıyorum al bu hayat kiminse billahi ben sarılan bir yarayı fışkıran bir damardan daha çok sevmiyorum saat kim bilir kaç olacak yine, kaç! bugün bitip dün olacak gece yine gün olacak ... kaçıp kaçıp sana geliyorum, ne diye? gidecek bir yerim olmadığından değil bir yerlere senden gidiyor olmamdan belki de borç olsak geçirmişiz tarihimizi çoktan kalkmış bir treni bekliyoruz biletsiz yabana atılacak şeyler var bavulumuzda şu havuza çakılırım şu ummana nefessiz şu kazanda yakılırım şu nazarda hevessiz gitmiyorum diyorsam ve ne kadar gidiyorsam yüzme bilmiyorsam ve ne kadar yüzüyorsam şu yüzmediğim suların da cümlesinin dibisin çok sarhoş olsam dediğim her dakika şaraba testisiz yakalanmak gibisin sonra bir süre her yanıma dökülüyorsun -dökül! - ne önemi var geçmeyen bir izin unutkanlığımız karşısında zaten kırık bir gökyüzüdür artık mutlu olmanın damı hayat böyle dımdızlak ortada bırakır işte adamı ben bir kere görmüştüm çokça cenazelerde topraktan gayrısı tortop edip saklamıyor insanı gözlerin yeter ki sözlerime ilişkin olsun istersen gövdeme ihanetler sırt sırta yuva yapmıştır boş bulduğun yere saplan senin de canın sağ olsun ... o kadar yorgunum ki o kadar ki yorgunum uykumdan çalıyorum uyumak için ben ölümden gayrı yazmayı bilmiyorum sen hırkalara bakıyorsun şallara niçin? havalar ısınıyor yar bahar diye ölümlü şeylerle avunmamak vaktidir gözlerin çocukluğumun bozulmamış aktidir ...

Alper Gencer'in en iyi şiiri bu. En azından okuduklarım arasında en iyisi. al bu hayat kiminse billahi ben yaşamıyorum al bu hayat kiminse billahi ben sarılan bir yarayı fışkıran bir damardan daha çok sevmiyorum * o kadar yorgunum ki o kadar ki yorgunum uykumdan çalıyorum uyumak için ben ölümden gayrı yazmayı bilmiyorum * gibi dizeleri olan über şiir. ve üzerime dökülmenin üç kurşunu vardır mavzerimde: 1- dökene kurban olayım. 2- dökülen dökendendir. 3- hiç çıkmasın izin benden. tam da bu yüzden dol ya da dökül şaraba meyyal bir üzüm gibi serpil

--- spoiler --- sonra bir süre her yanıma dökülüyorsun -dökül! - ne önemi var geçmeyen bir izin unutkanlığımız karşısında zaten kırık bir gökyüzüdür artık mutlu olmanın damı hayat böyle dımdızlak ortada bırakır işte adamı --- spoiler ---